Pamięci Urszuli Wicher

PAMIĘCI URSZULI WICHER – nauczyciela, kierownika artystycznego Zespołu Śpiewaczego BORÓWCZANKI (1940-2024) 

Śp. Urszula Wicher rodowe Witt urodziła się 13 września 1940 roku w Stawianach gm. Skoki powiat wągrowiecki. Jej rodzicami byli Telesfor i Władysława. Miała 8 rodzeństwa. Była najstarszą z nich. Uczyła się w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Wągrowcu. 15 marca 1961 roku zawarła związek małżeński z Jerzym Wichrem. Wspólnie z mężem wychowała 2 synów: Wiesława i Marka. W latach 1959 – 1961 oraz 1963- 1971  pracowała w Szkole Podstawowej w Stajkowie , w latach 1961-1963 w Śmieszkowie, a następnie od 1971 w Szkole w Lubaszu. Za swoja pracę zawodową nauczyciela została odznaczona Medalem Komisji Edukacji w dniu 14 października 1987 roku. Z dniem 1 stycznia 1990 roku przeszła na emeryturę, choć w okresie emerytury zastępowała w pracy nauczyciela swoje młodsze koleżanki. 

Już przebywając na emeryturze angażowała się w życie społeczne wspólnie ze swoimi koleżankami i kolegami nauczycielami i innymi seniorami. W połowie maja 2009 roku zrodziła się inicjatywa powołania organizacji społecznej aktywizującej życie pozawodowe mieszkańców gminy i parafii Lubasz i została wsparta przez ówczesnego proboszcza ks. kanonika Symplicjusza Nowaka, który objął ją duchowym patronatem. Celem działalności Towarzystwa SŁONECZKO było pogłębienie więzi społecznych, przedłużenie aktywności ludziom w starszym wieku oraz przeciwdziałanie poczuciu osamotnienia i przeżywania pogodnej jesieni życie w jak najlepszej kondycji fizycznej i psychicznej. Towarzystwo realizuje swoje cele poprzez organizowanie różnego rodzaju spotkań towarzyskich, rozwój zainteresowań, aktywną działalność turystyczno-krajoznawczą, podtrzymywanie tradycji i obyczajów oraz przekazywanie ich młodszym pokoleniom, a także prowadzenie zespołu śpiewaczego BORÓWCZANKI. Właśnie kierownikiem artystycznym tego zespołu została Pani Urszula Wicher. Zespół dość szybko wywalczył sobie dobrą pozycje wśród innych grup śpiewaczych, w znacznej części o znacznie dłuższym stażu scenicznym. Dowodem tego jest wiele nagród i wyróżnień, które otrzymał na różnego rodzaju przeglądach i festiwalach, takich jak Wielkopolski Przegląd Klubów Seniora w Ostrorogu, Muzyczne Spotkania Folkloru w Międzyrzeczu, Przegląd Twórczości Seniorów w Obornikach, Przeglądy Zespołów Śpiewaczych w Murowanej Goślinie, Rogóźnie, Budzyniu, Szamotułach  i innych. Z wiązanką tradycyjnych pieśni żniwnych i ludowych występował na dożynkach powiatowych w Hucie i Lubaszu, na dożynkach gminnych w Pniewach, Lwówku Młynkowie, Hucie Szklanej i Kruczu. Wielokrotnie zapraszany był na spotkanie okolicznościowe z okazji Dnia Seniora, Dnia Babci i Dziadka, Dnia Matki do miejscowości gminy i poza nią. Odpowiednie teksty do znanych melodii przygotowywała kierowniczka zespołu – Pani Ula, jak zwykliśmy o niej mówić.  Zwieńczeniem kierowniczej kariery pieśniarskiej Urszuli Wicher był występ BORÓWCZANEK pod Jej batutą podczas  świętojańskiej BIESIADY SENIORÓW w czerwcu 2022 roku w amfiteatrze nad jeziorem w Lubaszu. Po zakończeniu koncertu przedstawiciele zebranych licznie zaprzyjaźnionych zespołów śpiewaczych oraz organizacji i władz samorządowych Gminy Lubasz złożyli Urszuli Wicher serdeczne podziękowania za osobiste zaangażowanie oraz życzenia dalszej pomyślności. Pani Urszula była tez członkiem parafialnego chóru JUTRZENKA praktycznie od momentu jego powstania.

Materialnym wyrazem uznania pracy na polu kultywowania tradycji śpiewaczych były laudacje, laurki, kwiaty i prezenty, w których treści dominowało uznanie i szacunek wyrażany przez samorząd Gminy Lubasz, Gminny Ośrodek Kultury w Lubaszu, zaprzyjaźnione zespoły śpiewacze i kluby seniorów. 

Ktoś kiedyś na pewnej bramie cmentarnej napisał słowa: „Tutaj umarli uczą żywych”.  I rzeczywiście jest to może jedyne takie miejsce na świecie, gdzie umarli mają przywilej nas czegoś nauczyć. Żegnając naszą ukochaną Panią Ulkę, uczymy się nie tylko z jej zamkniętej już księgi życia, bo tego uczyliśmy się także i to z większą przyjemnością, gdy z uśmiechem uczyła nas pierwszych literek, uczyła liczyć, malować, śpiewać, ale teraz uczymy się także z jej śmierci. Uczymy się umierania z wiarą, odchodzenia w przekonaniu, że nic nikomu nie jesteśmy winni. Aby tak umrzeć, trzeba też tak żyć. Takie było właśnie życie zmarłej Urszuli.

Nasze ostatnie spotkanie w dniu 16 stycznia br. było jednocześnie naszym pożegnaniem z P. Urszulą, a jednocześnie podziękowaniem  za Jej pracę, zaangażowanie w sprawy Gminy Lubasz i  obecność wśród nas, która  nie kończy się tym fizycznym rozstaniem, a pamięć duchowa i modlitewna pozostanie nadal miedzy nami, aż do spotkania w wieczności. Nasze kwiaty zwiędną . Znicze wypalą się i zgasną. Ale dobro zmarłej śp. Urszuli Wicher przenika nas, i pozostanie w nas na zawsze. Zapewniamy o naszej wdzięcznej pamięci i modlitwie. Spoczywaj w pokoju.